معنی دوشا گو - جستجوی لغت در جدول جو

فرهنگ گویش مازندرانی

ناسزاگو

خوش زبان، خوش آواز، دارای آواز و صدای خوشایند و دلنشین
خوش خوٰان، خوش لحن، خوش نوا، خوش الحان، خوش سرا، عالی آوازه

(دُ)

دهی است از دهستان مشگین بخش مرکزی شهرستان خیاو. 279 تن سکنه. آب آن از دوشانلوچای تأمین می شود. راه، شوسه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

(گَ)

کسی که شیره و دوشاب می سازد. (ناظم الاطباء). دباس. (دهار). دوشاب پز. (یادداشت مؤلف). رجوع به دوشاب پز شود

(دُ مَ تَ /تِ)

درشت گوی. درشت گوینده. خشن. که سخن نه بملایمت گوید. گستاخ. و رجوع به درشت گوی شود

ناسزاگو

دویدن به هر طرف از پی هم، شخصی که خدمات جزئی به او رجوع کنند و هر ساعت او را پی کاری فرستند

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما